Aktualności

Muzeum Jana Kasprowicza odwiedzili harcerze z drużyn wędrujących z Legionowa

Mimo tygodnia pełnego wypraw górskich nie zabrakło im siły i ochoty na wsparcie Stowarzyszenia Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza. Druhowie i Druhny odśnieżyli Mauzoleum Jana Kasprowicza, co było pracą  ciężka i… mokra , bo odwilż gwałtowna przyszła .Dziękujemy!

38.Urodziny Teatru Witkacego i 138. rocznica urodzin St. I. Witkiewicza  zakończono w sobotę    

Koncertem Urodzinowym Toast za Witkacego i "szaleńców bożych"

Uroczyste obchody trwały  od 23 do 25 lutego. Życzymy całej ekipie  teatru trwania i sukcesów scenicznych, oraz wszelkiej pomyślności w życiu osobistym.   

W wyniku otwartego konkursu ofert na realizację zadań z zakresu kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji w 2019 r. organizowanego przez Gminę Miasto Zakopane, przyznana została Stowarzyszeniu Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza dotacja na realizację dwóch zadań:

• ”Harenda. Zakopiański Salon Artystyczny. (W kręgu literatury, malarstwa, muzyki i tradycji regionalnej)" - w wysokości 49.950 złotych
• oraz "Wieczory na Harendzie" - w wyskości 9.300 zł.

Dziękujemy!

Na Harendzie Jana Kasprowicza krokusowo, fioletowo. Kwiatki co roku wędrują po terenie. Jest ich chyba tyle samo. Pojawiają się w miejscach nowych , ale tylko w granicach  działki  Kasprowicza. Ciekawe. Czym to idzie ? Za  trzema płotami okalającymi teren Stowarzyszenia  krokusów… nie ma.

Przy okazji -wizyta Pań z okolic Piwnicznej.       

Pracownia Historii Dramatu 1864-1939 przy Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza, Katedra Dramatu i Teatru, oraz Katedra Literatury Współczesnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II zorganizowały w dniu 2 marca seminarium naukowe  „Dramatyczny koniec Młodej Polski – (re)wizje”.

Seminarium odbyło się  Muzeum Jana Kasprowicza na Harendzie. Jego celem była analiza dramatyczno-teatralnej spuścizny epoki modernizmu z perspektywy odzyskania niepodległości oraz zjawisk związanych z kontynuacją i ewolucją poszukiwań artystycznych. Podjęto interesującą  refleksję nad obecnością dziedzictwa Młodej Polski w kulturze literackiej i teatralnej kolejnych lat – od dwudziestolecia międzywojennego po współczesność.

 Dyskutowano wokół dramatów Stanisława Wyspiańskiego, Tadeusza Micińskiego, Stanisława Przybyszewskiego, Stefana Żeromskiego, Jana Kasprowicza oraz innych, zarówno uznanych, jak i zapomnianych twórców kształtujących obraz dramatu i teatru epoki. 

Spotkanie zakończył wieczór autorski  „A przecież zebrałem tyle słów w jednej linii”Karola Samsela,  który zaprezentował wiersze z tomu „Z domami ludzi” oraz poemat „Autodafe”.

pk

Pojawiły sie pierwsze krokusy przy Muzeum Jana Kasprowicza na Harendzie. Zapraszamy.

Z "Dziennika" Marii Kasprowiczowej:

9 marca [1926 r. przyp. MK]

"Lubię, kiedy Janek zadaje mi pytania: - Byłaś na schodach? Patrzyłaś na skarpy? Ile tam krokusów? - Prawie co dzień zadaje mi te pytania. Dzisiaj dodał: - Gdybym mógł, ciągle bym tam chodził, aby się im przygladać. Istotnie krokusy pomału zaczynaja już kwitnąć. Jest ich na razie zaledwie parę. Tym bardziej się nimi cieszymy."

Maria Kasprowiczowa - "Dziennik", Instytut Wydawniczy PAX, 1966, str. 410-411

5 kwietnia  otwarto Muzeum Kornela Makuszyńskiego w Zakopanem dla zwiedzających.

Z tej okazji przybyli do willi  „Opolanka”  goście z  Ministerstwa, Urzędu Marszałkowskiego, oraz - rzecz jasna - przedstawiciele Miasta Zakopane i Powiatu Tatrzańskiego. Reprezentowany był parlament i sejmik wojewódzki.

Szczególnymi gośćmi były dzieci z Przedszkola nr 9 w Zakopanem noszącego imię Kornela Makuszyńskiego.

Remont willi „Opolanka” - siedziby Muzeum - wraz z nową aranżacją wystawy zrealizowano w ramach wieloletniego projektu inwestycyjnego finansowanego ze środków krajowych                           i unijnych.

Obecny na uroczystości wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Gliński podkreślił, że Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem jest instytucją unikalną, która składa się z 13 oddziałów. Wskazał, że jeden z nich, poświęcony taternictwu i narciarstwu, jest w tej chwili w przygotowaniu. „Dziękuję za to, że kolejny oddział Muzeum Tatrzańskiego wygląda tak wspaniale. (…) Trwający boom frekwencyjny jest potwierdzeniem tego, że Polacy chętnie odwiedzają nowocześnie zorganizowane, wyremontowane i nowe instytucje muzealne” – powiedział.   Wicepremier zwrócił również uwagę, że polskie muzea przechodzą w tej chwili w okres popandemiczny, który jest jednocześnie okresem wielkiego boomu frekwencyjnego. Zaznaczył, że jest on związany z tym, że inwestycje w obszarze muzealnym we wcześniejszych latach nie były realizowane.

Willa „Opolanka” (ok. 1930/1931 r.) została zaprojektowana przez popularnego zakopiańskiego architekta Franciszka Kopkowicza. W 1993 r. obiekt został wpisany do rejestru zabytków. Reprezentuje modny w okresie międzywojennym funkcjonalizm (prostota dekoracji, jak np. balustrady z pionowych prętów zgrupowanych po trzy), dostosowany jednak do lokalnych warunków klimatycznych (pokrycie stromym dachem).

Kornel Makuszyński wielokrotnie zatrzymywał się w „Opolance” w czasie swoich letnich i zimowych pobytów pod Tatrami. Po wojnie wraz z żoną zamieszkał w willi na stałe. W 1966 r., dzięki inicjatywie wdowy po pisarzu - Janiny Gluzińskiej-Makuszyńskiej - w willi otwarte zostało Muzeum Kornela Makuszyńskiego, które jest drugim w Zakopanem muzeum biograficzno-literackim.

Pierwszym jest Muzeum Jana Kasprowicza na Harendzie, prowadzone przez Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza. Te dwie biografie mają ze sobą coś wspólnego. Kilkunastoletni Kornel Makuszyński rozpoczął swoją literacka karierę dzięki wsparciu Jana Kasprowicza. Będący już wtedy niekwestionowanym autorytetem literackim poeta, publicysta, krytyk oraz  redaktor „Kuriera Lwowskiego" łaskawie spojrzał na pierwsze próby poetyckie Kornela. Przyjaźnili się  przez całe życie. Po śmierci Kasprowicza Makuszyński napisał odezwę do narodu z prośbą o wsparcie inicjatywy budowy mauzoleum poety na Harendzie.

Zdrowych, spokojnych i słonecznych Świąt Wielkanocnych, radosnego Alleluja!

 życzy Zarząd Stowarzyszenia Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza.

Jan Kasprowicz

W SOBOTĘ REZUREKCYJNĄ (fragment)

Wyszedł-ci sobie Pan Jezus
We Wielkanocną Sobotę,
Kłaniało mu się po drodze
Schodzące słońce złote.

Wyszedł-ci sobie Pan Jezus
W podwieczerz, o wczesnej wiośnie,
Nie może się nadziwować,
Że wszędzie tak jest radośnie.

Idzie na rezurekcję,
Rozgląda się dookoła,
A gdzie li wzrok jego padnie,
Śmieje się trawa wesoła.

Czy to na burcie rowu,
Czy to na wąskiej ścieżynie,
Czy to na łące rozleglej,
Czy tam, gdzie rzeka ta płynie.

Tam wytryskują jaskry,
A tam z pod śnieżnych obrusów
Ostatnich blasków spragnione
Zrywają się pęki krokusów.

(...)

https://www.rmf24.pl/tylko-w-rmf24/niesamowite-miejsce/news-wiele-osob-nie-ma-pojecia-ze-w-zakopanem-mamy-tak-wybitne-dz,nId,2876696

https://www.watra.pl/zakopane/kultura/2019/03/31/krokusy-na-harendzie-wladyslaw-jarocki-bartosz-jancik

termin: od 31.03. - 02.06.2019
Muzeum Jana Kasprowicza, Harenda 12a
godziny otwarcia: wtorek - niedziela 10.15 - 15.15

wernisaż 31.03.2019 o godz. 12:00

Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza i Zofia Weiss Gallery serdecznie zapraszają do pracowni Władysława Jarockiego, będącej częścią ekspozycji Muzeum Jana Kasprowicza, na nową wystawę na pożegnanie zimy „Krokusy na Harendzie”. Wystawa jest trzecią z cyklu „Pokolenia” prezentacją dzieł i pamiątek artysty połączonych dialogiem z twórczością młodego artysty studiującego na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Autoportret Władysława Jarockiego i monumentalne portrety góralskich dziewczyn będą otoczone na wystawie krokusami namalowanymi jak fotografie w skali makro przez Bartosza Jancika. Ich liliowo-fioletowe kwiaty, wypełniające nieomal całą powierzchnię obrazów, stanowią niezwykłą barwną dominatę, będącą symbolem wiosny rodzącej się na Podhalu.

Kuratorką wystawy i cyklu „Pokolenia” jest Zofia Weiss.

Wystawa realizowana jest w ramach projektu „Harenda – zakopiański salon artystyczny. W kręgu literatury, malarstwa, muzyki i tradycji regionalnej” realizowanego przy finansowym wsparciu Gminy Miasto Zakopane.

mk

Międzynarodowy Dzień  Ochrony Zabytków został  ustanowiony przez Komitet Wykonawczy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków ICOMOS w 1983 roku i wpisany przez UNESCO do rejestru ważnych dat o znaczeniu dla całego świata.

W dniu 18 kwietnia 2023 r. w Muzeum - Zamek w Łańcucie odbyły się główne uroczystości tego międzynarodowego święta. Organizatorem był  Narodowy Instytut Dziedzictwa.  

Celem  Międzynarodowego Dnia   Ochrony Zabytków jest przybliżenie społeczeństwu zagadnień związanych z ochroną spuścizny minionych pokoleń. To także święto wszystkich, którzy na co dzień zajmują się ochroną i opieką nad zabytkami: konserwatorów, historyków sztuki i architektury, urbanistów, archeologów oraz przedstawicieli innych zawodów pracujących na rzecz ochrony zabytków, a także społeczników, właścicieli, opiekunów   i zarządców obiektów zabytkowych.

Łańcuckie uroczystości rozpoczęły się od ceremonii prezentacji oznakowania starego cmentarza żydowskiego w Łańcucie.   

W dalszej części  odbył się briefing prasowy oraz otwarcie  Międzynarodowego Dnia Ochrony Zabytków w  Sali Balowej Zamku w Łańcucie. Głos zabrali:  Jarosław Sellin – Sekretarz Stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Generalny Konserwator Zabytków, Prof. Bogumiła Rouba - Przewodnicząca Rady Ochrony Zabytków przy MKiDN, Dr hab. Katarzyna Zalasińska – Dyrektor Narodowego Instytutu Dziedzictwa, Krzysztof Żaba – p.o. Dyrektora Muzeum Zamek w Łańcucie
 

Po przerwie odbył się panel dyskusyjny pt. „Aktualne wyzwania ochrony obiektów architektury drewnianej wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO”

Jego moderatorem była dr hab. Monika Bogdanowska, Zastępca Dyrektora Narodowego Instytutu Dziedzictwa.

Zgromadzeni goście zostali zaproszeni przez Piotra Zubowskiego – Dyrektora Muzeum Kresów w Lubaczowie do złożenia wizyty w Zespole Cerkiewnym w Radrużu,com też miało miejsce następnego dnia.

Obchodom Międzynarodowego Dnia Ochrony Zabytków towarzyszy wystawa plenerowa „Skarby drewnianej architektury sakralnej. Kościoły i cerkwie na Liście światowego dziedzictwa UNESCO”. Będzie można ją oglądać do 15 czerwca br.

Po raz pierwszy   w tych  uroczystych obchodach wzięła udział delegacja z Muzeum Jana Kasprowicza w składzie: Piotr Kyc- Prezes Stowarzyszenia Przyjaciół  Twórczości Jana Kasprowicza, Prof. Anna Podstawka – Członek Zarządu, Małgorzata Karpiel – kierownik biura stowarzyszenia im zarazem kustosz.   

Dziękujemy za zaproszenie pani Natalii Skiepko pełniącej funkcję  kierownika Centrum Architektury Drewnianej w Narodowym Instytucie Dziedzictwa.

W kwietniu robimy porządki po zimie. Uczniowie klasy pierwszej, oraz klas starszych porządkowali teren wokół Muzeum i Mauzoleum Jana Kasprowicza- Patrona Szkoły Podstawowej nr 9 w Zakopanem. Dziękujemy!  

31 marca w Muzeum na Harendzie otwarto nową wystawę na pożegnanie zimy „Krokusy na Harendzie”. Wernisaż odbył się w plenerze i pracowni Władysława Jarockiego, będącej częścią ekspozycji Muzeum Jana Kasprowicza.

Wystawa jest trzecią z cyklu „Pokolenia” prezentacją dzieł i pamiątek artysty połączonych dialogiem z twórczością młodego artysty studiującego na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Autoportret Władysława Jarockiego i monumentalne portrety góralskich dziewczyn będą otoczone na wystawie krokusami namalowanymi jak fotografie w skali makro przez Bartosza Jancika. Ich liliowo-fioletowe kwiaty, wypełniające nieomal całą powierzchnię obrazów, stanowią niezwykłą barwną dominatę, będącą symbolem wiosny rodzącej się na Podhalu.

Kuratorką wystawy i cyklu „Pokolenia” jest Zofia Weiss.

Słodkości krokusowe zamówione specjalnie na okoliczność krokusowego wernisażu przygotowała Cukiernia Samanta.

Wystawa realizowana jest w ramach projektu „Harenda – zakopiański salon artystyczny. W kręgu literatury, malarstwa, muzyki i tradycji regionalnej” realizowanego przy finansowym wsparciu Gminy Miasto Zakopane.

Na Harendzie krokusy w tym roku pokazały się dwa tygodnie temu. Powoli przekwitają. Na górskich polanach uśpione pod grubą warstwą śniegu, lada moment wychylą się ku słońcu. W Tatrach zbliża się sezon kwitnienia krokusów. Zacznie się „turystyka krokusowa”. Tatrzański Park Narodowy wspólnie z władzami Kościeliska rozpoczął kampanię „Hokus Krokus”, która ma uświadomić turystów, że roślina jest pod ścisłą ochroną. 

Przypomniał o tym, obecny na Harendzie Jan Krzeptowski-Sabała, przewodnik tatrzański, edukator pracownik Tatrzańskiego Parku Narodowego.
 

Termin wystawy 31.03. - 02.06.2019
Muzeum Jana Kasprowicza, Harenda 12a
godziny otwarcia: wtorek - niedziela 10.15 - 15.15

Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza otrzymało w 2023 roku dofinansowanie z Gminy Miasto Zakopane na realizację dwóch zadań z zakresu kultury i dziedzictwa narodowego: 1 zadanie pt." Stulecie Harendy. Prowadzenie Muzeum Jana Kasprowicza i Galerii obrazów Władysława Jarockiego w 2023 r.", kwota 30 000 zł. 2 zadanie:  "Stulecie Harendy. Wieczory na Harendzie" - kwota w wysokości 15 000 zł.

Dziękujemy za wsparcie Miastu Zakopane.

„Przyjaciel całego świata” – tak Kasprowicza określił Makuszyński we wspomnieniu drukowanym na łamach pisma „Zakopane” w roku 1938 (nr 6). 31 lipca roku 2023, czyli wczoraj, obchodziliśmy 70. rocznicę śmierci autora „Koziołka Matołka”, dziś przypada 97. rocznica śmierci autora „Księgi ubogich”. „Onorate altissimo, altissimo poeta!” („Cześć największemu, największemu poecie!”) – pisał o Kasprowiczu Makuszyński – „Wielki, jasny i promienisty, dusza taka czysta, jak woda Dunajca, człowiek cichy i skromny, jak dziecko, jakby tym zażenowany, że jest tak wielki, przyjaciel wiemy, kompan, że drugiego takiego na świecie nie ma, człowiek bez żółci i wątroby, Olimpijczyk co w życiu okazuje doświadczenie czteroletniego chłopca, furiat pracy, olbrzym ducha, prostaczek, który skłamać by nie umiał, gdyby o życie chodziło”. Literaci poznali się we Lwowie, Kasprowicz jako redaktor pomógł młodemu Kornelowi w debiucie na łamach „Tygodnika Słowa Polskiego” (w dodatku literackim do „Słowa Polskiego”). Tak autor „Koziołka Matołka” wspomina pierwsze spotkanie z Kasprowiczem, które odbyło się, gdy jeszcze jako świeżo upieczony maturzysta zgłosił się po odbiór honorarium za druk dwóch sonetów: „Lew poezji jest – widać – dobry jak dziecko. Pogadał ze mną, wypytywał, pochwalił, zachęcił. Podał mi rękę i serdecznym głosem pożegnał”. To pierwsze spotkanie stało się początkiem długoletniej przyjaźni między pisarzami. Już w 1903 dzięki poparciu Kasprowicza Makuszyński został sekretarzem i recenzentem teatralnym „Słowa Polskiego”, mógł obserwować swojego mistrza przy pracy, nieraz spędzał z nim chwile wytchnienia i towarzyskich zabaw w kawiarni Schneidera czy kawiarni Szwema, gdzie ochoczo dołączał się do partii brydża czy gry w domino… W brydża jednak grał Kasprowicz – wbrew temu, co sam o sobie myślał – dość słabo, a o czym Makuszyński pisze w swoich „Listach zebranych”. Przytoczmy tu w całości anegdotę o Kasprowiczu-brydżyście: „Otóż skromne twierdzenie, że Kasprowicz potrafił kogokolwiek na świecie ograć, jest pustą przechwałką. Należy bowiem zdradzić, że Kasprowicza, najskromniejszego wśród wielkich, rozpiera duma niesłychana, kiedy mniema, że wybornie gra w bridża. Powiedz mu to, to choć obrazić się nie umie, ale się jednak obrazi. To jest pięta boskiego Achilla. W rzeczywistości dziecko czteroletnie bez najmniejszego wysiłku ogra Kasprowicza w karty, zaś Kasprowicz w brydża grający jest to widok godny najweselszych bogów. Świat może się walić — jego to w tej chwili nie obchodzi, tak to celebruje; czupryną potrząsa, brwi marszczy, straszliwie groźnie okiem błyska, Jowiszowe czoło mu się chmurzy. Ha! Myślałbyś, że ten człowiek gra w tryszaka z diabłem o duszę, albo o Harendę. Dziesięć razy każdej karty dotknie, dziesięć razy ją obróci — na wroga zażarty — wzrokiem chmurnym a zwycięskim po obecnych potoczy i wreszcie, jak król, co koronę z patosem ciska, tak on ciska damę karową — najgorzej w świecie.

— Aj! — krzyczy partner z rozpaczy.

— Co? co? — woła poeta — Ach, prawda, chciałem inaczej, tylko mi sama wyskoczyła. Oczywiście! Naturalnie!

I płakać się chce temu potężnemu brydżyście. Każdy się uśmiecha z rozrzewnieniem, aby mu nie uczynić przykrości. A za chwilę poeta znów groźnie okiem toczy i śmierć zapowiada wrogom, i tak akuratnie zagra, że boki zrywać.

O, słodki, najmilszy człowieku”

Jan Kasprowicz w karykaturze Kazimierza Sichulskiego. Fotografia ze zbiorów na Harendzie.

W Zakopanem  oferta kulturalna zaproponowana na Noc Muzeów przez różne instytucje,  oraz osoby prywatne była interesująca. Jednym z miejsc otwartych i odwiedzanych „do nocy i po nocy” do czego zobowiązuje udział w…Nocy Muzeów było Muzeum Jana Kasprowicza na Harendzie.

Goście pojawiali się już przed 19.00 kiedy rozpoczęto oświetlanie  ogrodu kasprowiczowskiej Harendy. Pomagali nam m. in. harcerze zakopiańscy. Przewodnicy co godzinę oprowadzali zwiedzających po mieszkaniu Marii i Jana Kasprowiczów. Dwukrotnie (o godz. 21.20 i o 23.20) była okazja, aby wysłuchać  słuchowiska pt. "Nasturcja, czyli Wdowa Narodowa", autorstwa Marii Marcinkiewicz-Górnej i Rafała Zapały, zrealizowanego na 50. rocznicę śmierci Marii Kasprowiczowej.  
Przez cały czas dostępna była Galeria Malarstwa Władysława Jarockiego, w której  jest obecnie prezentowana jest trzecia wystawa z cyklu POKOLENIA "Krokusy na Harendzie. Władysław Jarocki - Bartosz Jancik".

Wydarzenie to było częścią projektu pod nazwą "Harenda. Zakopiański Salon Artystyczny. (W kręgu literatury, malarstwa, muzyki i tradycji regionalnej)", realizowanego przy finansowym wsparciu Gminy Zakopane.

Dziękujemy bardzo wszystkim wolontariuszom za pomoc!

Kiedy zegar  w salonie dwunastoma uderzeniami oznajmił koniec Nocy Muzeów  2019 trudno się było rozstać z gośćmi. Światło w oknach świeciło się do pierwszych ptasich treli.  

Harenda Jana Kasprowicza zaprasza za rok, w 100-lecie powstania domu, na kolejną Noc muzeów.